Wróciłam do kryjówki po misji sabotażowej. Błotnik przekazałam strażą granicznym - nie miałam już siły i ochoty wchodzić głębiej w podziemia. Las wydawał mi się w tej chwili idyllą.
Celeb czekał na mnie w kryjówce i przezornie szczerzył kły. Kiedy mnie nie było - ktoś przecież musiał pilnować okolicy. Ktoś musiał pełnić funkcję zwiadowcy. Choćby tym kimś miał być wilk.
Pogłaskałam go, a on radośnie zamachał ogonem. Już wkrótce, już niedługo pozwolę mu pójść ze mną.
Teraz musiałam odpocząć. Wkrótce czekała mnie kolejna wyprawa do Frakcji.
Zdobyłam ważne informacje. Informacje, które z pewnością przydadzą się w walce.
Przytuliłam się do Celeba i nawet nie wiem, kiedy zasnęłam wtulona w jego futro. Spaliśmy tak oboje. W krzakach pod drzewem.

Przyszłam o: 18:00
Kończę o: 22:00

Obudziłam się 4 godziny później. Było ciemno, bezwietrznie. Celeb stał na wzgórzu nieopodal i cicho łkał do księżyca. W takich chwilach zawsze zastanawiałam się, czy te dziecięce opowiastki o wilkołakach mają w sobie choć trochę z prawdy. Szerze wątpiłam.
Podeszłam do niego i usiadłam na skalnej półce. Siedzieliśmy tak przez chwilę - ja wpatrzona w gwiazdy, on rozmawiający z satelitą. Orion ślicznie pobłyskiwał na niebie.
Żal było mi opuszczać las o takiej porze, szczególnie, że dopiero, co do niego wróciłam, ale nie miałam dużego wyboru.
Musiałam dostarczyć informacje władcy i to, jak najprędzej. Poza tym - miałam parę ważnych spraw do załatwienia w Podziemiu. Kilka informacji do zebrania. Kilka miejsc do odwiedzenia.
Pogłaskałam wilka, spoglądając w jego czarne ślepia.
-Następnym razem zabiorę cię ze sobą, obiecuję - powiedziałam, podnosząc się z ziemi. Odwrócił pysk i znów spoglądał w pobrużdżoną twarz księżyca. Niczym w letargu.
Odwróciłam się na pięcie i rzuciłam się biegiem ku Mrocznej Frakcji. Gnał mnie wiatr.
Wiedziałam, że zrozumie.

Wyspałyśmy się za wszech czasy, a ja miałam ochotę na małą kąpiel w jeziorku. I na małe 'przyjemne-z-pożytecznym'. Przyniosłam bowiem ze sobą jeszcze jedno, świeżo opracowane zaklęcie, które miało umożliwić mi oddychanie pod wodą. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem - opatentuję je i udostępnię do ogólnego użytku. Zapieczętowanie go w bibliotece było tylko formalnością.
Wskoczyłam do wody i próbowałam stworzyć dookoła swoich ust bańkę z powietrzem. Początkowo kończyło się na tym, że z braku tlenu wypływałam na powierzchnię, ale w końcu próby zaczęły przynosić efekty. Nigdy nie myślałam, że będę się czuć, jak ryba w wodzie.

Zaczynam: 21:55, 9 luty
Kończę: 12:55, 10 luty