--»

Aerandir · 2010-01-02 22:25:22

Dzień jak co dzień. No, może gdyby to nie była noc. Bo była. I to ciemna tak poza tym. W Twej kryjówce panowała cisza. Miła cisza. Ogarniająca wszystko swymi delikatnymi dłońmi ciemność zagościła na dobre w całym lesie.
Jednak Cintre nie było w kryjówce. Gdzieś tam, coś się czaiło. Nieudolnie zresztą. Krzak zaszeleścił udowadniając czyjąś obecność. Ktoś lub coś powoli zbliżało się w stronę mrocznej elfki. Na nieszczęście tego czegoś, przygotowanej mrocznej elfki.

Cintre · 2010-01-02 22:34:23

Noce w lesie były czymś, czego zdecydowanie nie mogłabym porzucić. Ciemne niebo w ciemnym lesie zapalało właśnie tysiące małych gwiazd. Punkcików zdecydowanie zbyt odległych, zbyt nieosiągalnych. Wyciągałam do nich rękę w nieznaczącym nic geście. Melodyjna cisza kołysała rzeczywistością. Tak, zdecydowanie kochałam noc.
I nocne, piesze wycieczki. Zwiady. W krzakach coś się czaiło. A może wcale się nie czaiło... Może zwyczajnie tam było... Szeleściło i swoim uporczywym hałasem mąciło moją idealną ciszę. Złapałam dłonią za rękojeść miecza, który zwisał mi na plecach i stanęłam. Oczekiwanie zaczynało nudzić.

Aerandir · 2010-01-02 22:41:21

Krzaki zaszeleściły i pojawiły się w nim dwa, małe punkciki, jakby oczka. Cofnęły się równie szybko, jak zjawiły.
Nagle krzaki podniosły ręce do góry. To było dziwne. Krzaki miały ręce? I to bardzo drobne. Z palcami. Miały rękawki a na dłoniach małe rękawice.
Krzak przemówił dziecinnym głosikiem:
- Pseplasam... ale cy mogła by pani zablać ten duzy miec? Boje się.
Co za krzak. Nie dość że ma oczy i ręce, to jeszcze mówi jak mały chłopczyk.

Cintre · 2010-01-02 22:53:35

To był mój pierwszy raz.
Nigdy wcześniej nie spotkałam gadającego krzaka. Infantylnego, gadającego krzaka. Mimo to, dzielnie trzymałam się na nogach. Nie chciałam być pierwszym elfem w historii, który zmarł na zobaczenie-gadającego-krzaka. Surrealizm tej hipotetycznej sytuacji był dziwnie realistyczny. Spuściłam rękę z miecza i podrapałam się po głowie.
-Ym...no dobrze, krzaku. - Okazja do rozmowy z krzakiem też trafiła mi się pierwszy raz. Cóż za debiutancka noc.

Aerandir · 2010-01-02 22:59:55

Zaiste, był to przełom w życiu Cintre. Na szczęście wytwór natury nie stwarzał zagrożenia. Na zbyt niebezpiecznego też nie wyglądał.
Krzak zachichotał. To również sprawiło, że Cintre miała niewypowiedzianą chęć wzięcia jakichś pigułek. I pójścia spać. Krzak schował ręce i kichnął.
- A skąd pani wie, ze nazywają mnie ksakiem? - zapytał i smarknął.

Cintre · 2010-01-03 12:31:52

Ta noc stawała się coraz ciekawsza. Czekałam tylko aż z nieba zaczną spadać pomidory albo, lepiej, czekolada. Kichający krzak, o jakże niespodziewanym imieniu, zadawał zaiste ciekawe pytania, a ja poczułam się jak zupełny osesek i bardzo mi się to spodobało. Naszła mnie nieodparta ochota, żeby zagrać z krzakiem w ganianego, ale przypomniałam sobie, że wciąż nie wiem, czy ma nogi. Może i był gadającym-kichającym krzakiem z rękoma, ale na chodzącego-krzaka jeszcze nie awansował. Co to, to nie!
Usiadłam na ziemi, złożyłam nóżki po turecku i przyjrzałam mu się badawczo.
-Ha! Intuicja - powiedziałam zadowolona.

Aerandir · 2010-01-03 13:16:53

Krzak po chwili znowu kichnął, po czym wydał dźwięk przypominający wydmuchiwanie nosa. Jeżeli w ogóle miał nos. A może miał, i czyścił go na liściach?
- Lety, ale pani jest mądra! - powiedział krzak z podziwem. - Skoro pani taka mądra, to moze pomoze mi upolować leśnego elfa!
Rzekł krzak zawadiacko i wyciągnął zza liści rękę trzymającą łuk, który wyglądał jak świeże ścięta gałąź przewleczona sznurkiem. Krzak - tak się Cintre wydawało - wypiął dumnie pierś i pomachał zawadiacko swoją bronią.

Ostatnio edytowany przez Aerandir (2010-01-03 13:18:47)

Cintre · 2010-01-03 19:33:25

No nie! Krzak, polujący na leśne elfy... Przetarłam oczy z niedowierzaniem. Przecież nie było mnie w tym roku na Święcie Zielonego Grzyba, czego zresztą okropnie żałowałam, więc to nie mogły być omamy. Chyba. Mały łuk w małej łapce sprawił, że popłakałam się ze śmiechu. Dosłownie i w każdej możliwej przyjemności. Wstałam i tupnęłam nogą, jak pięciolatka.
-A co mi tam! Pomogę! - Ta perspektywa wydawała mi się coraz bardziej kusząca. Ależ tak...
A może, jeśli się uda, Krzak zostanie moim nowym zwierzakiem... W końcu mieć Oswojony Krzak na swoje rozkazy - to jest dopiero coś. Celeb mógłby się, co prawda, obrazić, ale chwilowo smacznie spał w kryjówce, więc nie miał nic do gadania. A co!

Aerandir · 2010-01-03 22:07:49

- Hahaha! Cadowo! -wykrzyknął krzak i zaszeleścił.
I nagle czar prysł.
Z krzaka wyszedł... uhm... cóż, nie wiem czy czytałaś o skrzatach, ale było to podobne.
Na krzywych nóżkach stał twór, który był wysoki jak małe dziecko. Miał orli nos, małe oczka i wielką, sięgającą kostek brodę. Brodę, która wyglądała jak krzak.
Stworzenie miało na sobie ciemny, maskujący ubiór, farbę na twarzy i gdzieniegdzie gałązki, dla lepszego kamuflażu. Na plecach kołczan pełen bełtów i kuszę, która była równie wielka co cała postać.
Karzełek wyrzucił dziecinny łuk w krzaki.
- No, do diaska. Morowo, że mi pomożesz. Trza mi kogoś zabić, bo mnie małżonka wkurzyła. - rzekł mocnym, niskim głosem stwór. A raczej stworek.

Cintre · 2010-01-03 22:27:00

Ha! Padłabym z wrażenia, gdyby nie to, że na nogach stałam dość mocno i radośnie potupywałam. Gadający krzak, gadający krzak, gadający krzak...!!! Będę miała nowe zwierzątko. Wymyśliłam już nawet, gdzie je ukryje. Posadzę pod drzewem i będę nim straszyć Razowych posłańców. Tak! A Celeb... przyzwyczai się. O tak!
I wtedy czar prysł, a książę zamienił się w różową żabę. Nie, coś pokręciłam. Nie ta bajka.
Krzak zamienił się w skrzata, ale w sumie żadna różnica, bo było to tak samo zasmucające. Coś do mnie mówił, a ja nerwowo mrugałam oczyma. Jak to było z tą bajką...? Pocałowany fotel zamienił się w drzewo...?
Może zadziała i teraz, i skrzat znów stanie się moim gadającym krzakiem.
Trzeba spróbować, a jak! Podeszłam bliżej, zgięłam się w pół i pocałowałam skrzacika w czoło.

Aerandir · 2010-01-03 22:32:39

Pocałunek sprawił, że pobrudziłaś się maskującą mazią, która okazała się zwyczajnym błotem. Ciekawy smak, tak poza tym.
Skrzat odskoczył, niepewny jak zareagować.
- Do kroćset, kobieto, nie na pierwszej randce, co? Jestem żonaty! - wrzasnął. - Nie splamię swego honoru! No... może po parunastu piwach, albo po zielonych grzybkach...
Poskrobał się w podbródek, niewidoczny spod kołtunów brody. Nie wiadomo, jakiego koloru. Też była pomaziana błotem.
- No, nieważne, chodźmy! Zabijmy jakiego elfa! - wykrzyknął zawadiacko. - Błaahahahha! Krwi krwi krwi krwi krwi...
Ściągnął kuszę z pleców i za pomocą pokrętki zaczął naciągać cięciwę.
- Cholerne leśne elfy. Banda zielonych dendrofili.... - mruczał podczas pracy.

Ostatnio edytowany przez Aerandir (2010-01-03 22:33:12)

Cintre · 2010-01-03 22:46:06

wielokropek ma trzy kropki
________

Mówili, że błoto dobrze robi na cerę, więc błotny pocałunek w zasadzie mnie ucieszył. W sumie mogłabym opatentować błotny błyszczyk i zarobić krocie... Podrapałam się po głowie. Czekolada była lepsza i smaczniejsza. Tak, czekoladowe pocałunki zdecydowanie były better.
Poszukałam w kieszeni zielonych grzybków, ale akurat żadnego nie miałam. Załamałam ręce i zrobiłam głupią minę.
-No to chodźmy! - wreszcie wczułam się w ten, ach, doniosły nastrój -A co małe skrzatki śpiewają, idąc przez las? - Wiedza o innych kulturach to zdecydowanie był jeden z moich ulubionych przedmiotów.

Aerandir · 2010-01-03 22:51:07

Rany, JEDEN błąd, bo mi się klawisz omsknął i już...
-------------------------------------------------------------------------
- Cholera, kobieto, durnaś? Jestem wojownikiem! Rządnym krwi! Nie będę śpiewał piosenek! - warknął.
Ruszył w kierunku zgoła nieokreślonym, zgrubsza na zachód. Chyba.
- I nie jestem skrzatkiem! Jestem Władimir Zabójca! - rzekł dumnie wypinając małą pierś.
Nałożył bełt na kuszę i szedł z nią obserwując pilnie otoczenie.
- Hej, gdzie mieszkają leśniaki? - zapytał zupełnie szczerze.

Cintre · 2010-01-03 23:19:37

tak, tak, powiedz mi coś, czego nie wiem
_________

-Wladmir Zabójca... - mruknęłam po nosem i wybuchnęłam gromkim śmiechem. Oj tak, przynajmniej było wesoło. Ruszyłam za nim. Na zachód i obserwowałam go z góry. Był taki malutki... Jak zabaweczka. Spacerował z maleńką kuszą i zadawał trudne pytania. Jak nakręcany robocik.
-Myślę, że w lesie - powiedziałam, ale zauważywszy, że mówi poważnie dodałam: "O tam", przy okazji wskazując kierunek palcem.

Aerandir · 2010-01-04 18:45:58

- Hahaha! Morowo! No to lecimy! - rzekł i zaczął biec.
Może to sposób magiczny. Może to cecha skrzata. Może ten konkretny osobnik był niesamowity. Bo poleciał tak szybko, jak wystrzelony z mocnej kuszy bełt. Po sekundzie był już około 20 metrów dalej. Nie minęła kolejna sekunda, a dystans już został podwojony. Wkrótce zniknął Ci z oczu, a jedynie poruszające się liście świadczyły, że ktoś tamtędy przechodził. No, raczej śmignął.
Dookoła ucichło, jak Władimir zniknął w poszukiwaniu leśnego elfa.

Ogłoszenie

#1 2010-01-02 22:25:22

Misje dla Cintre

#2 2010-01-02 22:34:23

Re: Misje dla Cintre

#3 2010-01-02 22:41:21

Re: Misje dla Cintre

#4 2010-01-02 22:53:35

Re: Misje dla Cintre

#5 2010-01-02 22:59:55

Re: Misje dla Cintre

#6 2010-01-03 12:31:52

Re: Misje dla Cintre

#7 2010-01-03 13:16:53

Re: Misje dla Cintre

#8 2010-01-03 19:33:25

Re: Misje dla Cintre

#9 2010-01-03 22:07:49

Re: Misje dla Cintre

#10 2010-01-03 22:27:00

Re: Misje dla Cintre

#11 2010-01-03 22:32:39

Re: Misje dla Cintre

#12 2010-01-03 22:46:06

Re: Misje dla Cintre

#13 2010-01-03 22:51:07

Re: Misje dla Cintre

#14 2010-01-03 23:19:37

Re: Misje dla Cintre

#15 2010-01-04 18:45:58

Re: Misje dla Cintre

Stopka forum