KILKA ZASAD NA ZŁOTY POCZĄTEK:

1. Zgodnie z regulaminem Koszar - wasze posty muszą składać się z przynajmniej 4 zdań, ale lojalnie uprzedzam: wolałabym, żeby były dłuższe.
2. Na wasze oceny cząstkowe, a więc i średnią końcową ( od średniej zależy czy zdacie ) składa się też poprawność językowa, a ja, na wasze nieszczęście, mam w zwyczaju jej bardzo pilnować.
Jeżeli coś mnie w oczy bardzo kłuć będzie, to spodziewajcie się PW
3. Pamiętajcie, że nie tylko trenujecie, ale także się UCZYCIE, więc wręcz niemożliwym jest, żeby wszystko od początku wychodziło wam idealnie. Nie twierdzę tu, że nie możecie jednej czy dwóch rzeczy od razu opanować dobrze.
4. Wszelkie interakcje mile widziane. Sprzeczki, wymiany zdań, głupie dowcipy - wszystkie chwyty dozwolone.
5. Mam nadzieję, że czytaliście regulamin i wiecie ile czasu macie na odpowiadanie w tym temacie.
6. W jednej turze możecie napisać więcej niż jednego posta - jeżeli ktoś zwrócił się do was w swoim poście, to nie musicie czekać aż ja tu coś napiszę, żeby mu odpowiedzieć itd.
7. Kierowanie poczynaniami kolegów/koleżanek z klasy i moimi JEST ZABRONIONE.
8. Jak coś mi się przypomni to dopiszę i... miłej nauki!

Droga krętymi korytarzami przez mrok może być trudna; szczególnie gdy trzeba samemu znaleźć właściwą drogę. Ścieżka z kropel wody na ziemi miała ułatwić zadanie, ale najpierw trzeba było je odnaleźć. To, że sam przemakałeś nie pomagało. Skąd miałeś wiedzieć, które kałuże to szlak, a które powstały ze ściekającej z ciebie wody? Czasami, na rozwidleniu dróg, wszystkie odnogi ścieżki zdawały się tonąć. Zła droga zazwyczaj kończyła się ślepym korytarzem i dużym czerwonym słowem "ZONK" wymalowanym na ziemi.

Gdy w końcu udało ci się trafić do klasy - było to niemałym sukcesem.
Sala była ogromna, wręcz paradoksalnie ogromna, jak na tak mało liczebną klasę. W środku panował półmrok, a podłoga zdawała się falować. Chwila... Podłoga? Nie, tu nie było podłogi. Ta sala była wypełniona wodą. Ogromny, podziemny basen znajdował się tuż przed twoim nosem, a ty stałeś właśnie na ostatnim suchym skrawku ziemi.

Ani śladu mentora.