Zaburczało mu w brzuchu po raz kolejny i kolejny. W końcu nie chciał katować swojego organizmu, więc poszedł do kawiarni.
Wchodzi żwawo do środka i podchodzi do szynku. Lekko kłania się elfowi, który za nim stoi.
- witam waćpana. Me imię Del. Czy znalazłby się tu jakiś ciepły posiłek dla strudzonego wędrowca, absolwenta pobliskich koszar? - zapytał opierając ręce na blacie. Rozejrzał się po izbie oceniając wyposażenie oraz estetykę.  Był już naprawdę głodny, jako że droga z koszar tu nie trwała krótko.

Ostatnio edytowany przez Jednooki (2010-01-10 19:57:00)

- coś drogo tu u was. nie macie jakiejś strawy podróżnej, która syci i się nie psuję zbyt szybko? nie musi smakować zbyt dobrze - zapytał widząc panujące tu ceny. Podrapał się po głowie i zastanowił co z tym zrobić. Musiał jak najszybciej znaleźć robotę.

Ostatnio edytowany przez Jednooki (2010-01-10 20:05:04)

~~ jakbym nie wiedział~~ odpowiedział swoim myślom w głowie.
- słuchaj dobra kobieto. nie wiesz gdzie można byłoby trochę zarobić ? Mam przed sobą długą podróż, środki się wyczerpują, sama pani wie jak jest, ciężkie czasy - powiedział przyjaźnie do kobiety, mimo że ta najwyraźniej nie była nigdy w dobrym humorze. Żadna praca nie hańbi jak to mówią.

- co za kobieta. - powiedział półgębkiem i odszedł. Skierował się ku pałacowi. Rozglądał się po mieście, w którym po raz pierwszy miał okazję się przejść. Zdziwiła go nieco architektura tak odmienna od jego wioska. Najbardziej zszokowały go rozmiary miasta. Nigdy nie przypuszczał, że zobaczy coś tak wielkiego. W końcu po jakimś czasie dotarł do tablicy informacyjnej. Zaczął czytać ogłoszenia.

Dalej cierpliwie odszedł od tablicy i skierował ku pałacowi. Nie ogarniał jeszcze wszystkiego co się tu dzieje. Wchodząc rozglądał się być może za jakąś recepcją, za kimkolwiek, kogo mógłby o coś zapytać. Przeczesał palcami włosy i sprawdził czy nie jest przypadkiem gdzieś brudny. Mimo, ze wychowany prawie na odelfiu to i tak wiedział, że w luksusowe progi trzeba wchodzić luksusowo.

~~ dziwny dziadek~~ pomyślał. Wszedł do sekretariatu. Był lekko zmieszany. Dzisiaj nic mu nad wyraz nie wychodziło w kontaktach z innymi. Ale był twardy, nie chciał się poddać. Jego brzuch stale przypominał mu o swojej obecności. Podszedł do osobnika będącego sekretariarzem, bądź sekretarką, sekretarkiem i zapytał
- przepraszam. ja poszukuję pracy i wszystkie znaki przez cały dzień wskazywały mi to miejsce. czy znalazło by się coś ?

Nie pytał o nic więcej tylko ruszył. Ruszył pytając przechodniów o drogę na wiejską 43. i dziwił się, dlaczego ktoś nie umie ściągnąć drzewa z kota. Czy tam kota z drzewa. W końcu po długiej, bądź krótszej wędrówce zaszedł na miejsce.