Arevis ruszył żwawo za strażnikiem. To będzie jego największa przygoda w, jak dotąd, nudnym życiu. Jego pewność siebie malała z każdym krokiem, gdy mijali sprzęty i sale. Elf niepewnie patrzył w plecy strażnika bojąc się, że nie da rady, niektórym ćwiczeniom, a zwłaszcza strzelaniu z łuku. Arevis nie lubił także walki z tarczą uważał, że jest ona niepotrzebna bo tylko obciąża, znacznie lepiej jest wykorzystać drugą rękę by mieć tam drugą broń. Gdy weszli do pomieszczenia, w którym siedział blady elf Arevis poczuł mieszaninę strachu i respektu dla tej osoby czując jej siłę.

-Jestem Falghar. Podczas wojny zginęła moja rodzina i zostałem sam mając 6 lat. Wtedy to też zabiłem pierwszą osobę. Mam po tym zdarzeniu bliznę na twarzy. - Zdjął chustę pod którą była blizna.
-Chcę się nauczyć walczyć by przewyższyć bogów taki jest mój cel w życiu. Nie porzucę tego celu choćbym nie miał szans. Moim wzorem jest bóg Anhur który pokonał prawie pierwszego boga leśnych.

Mówiąc to stał odważnie równie czując respekt do Raziela. Był pewien co do decyzji swojej i chciał zostać mimo to, że czas treningu ma być piekłem.

To w sumie dobrze, że zostaliście. Jednak możecie nie wyjść stąd już nigdy... Jeżeli będziecie się obijać, lub mazgaić, nie zawaham się was zabić. Lepiej więc dla was, abyście przyłożyli się do obowiązków. Na początek opanujemy sztukę władania bronią jednoręczną.
Mentor podszedł do starej skrzyni, znajdującej się w jedynym z kątów i wyciągnął z niej dwa miecze. Były one stare, jednak ich stan nie pozostawiał nic do życzenia. Były zadbane, a ich wygląd wcale nie zdradzał starego wieku.
- Waszym zadaniem jest zniszczenie dwóch manekinów każdy. Pamiętajcie aby nie machać na oślep. Lepiej wyprowadzać przemyślane kombinacje.
Nauczyciel zaprezentował uczniom kilka podstawowych kombinacji, po czym kazał im je powtarzać. Dopiero potem dopuścił ich do manekinów.

Przyjrzał się ruchom miecza i Raziela bardzo dobrze i zapamiętał je. Chwycił miecz i powtarzał kombinację jaką pokazał mentor. Jako, że szybko się uczył bardzo dobrze mu to wychodziło. Przyjął pozę do ataku i zaatakował manekina. Pierwsze cięcie poszło z prawej do lewej po brzuchu. Potem zaatakował ponownie tym razem po klatce piersiowej i zrobił szybki ruch na skos po torsie. Na koniec zaatakował od góry przecinając mieczem przez manekina na dwie części używając swojej całej siły.

Bez słów chwycił mocno miecz oburącz i go podniósł. Miecz był ciężki ale jakoś udawało mu się wykonywać kombinacje które pokazał Raziel. Gdy już udało mu się powtórzyć kombinacje mentora zaatakował manekina. Cięcie od lewej poszło po nogach, ponieważ miecz był o wiele cięższy od jednoręcznego. Za drugim razem poszedł z góry od prawej na skos po ciele manekina. Przy trzecim ciosie przejechał ostrzem po torsie manekina i przechodząc do następnego ataku zrobił obrót i przeciął go mieczem po brzuchu. Włożył w ten atak dużo siły i pomógł mu ciężar miecza który zwiększył siłę przy obrocie.

- Całkiem nieźle wam idzie. - rzekł mentor. - Kto wie, może jeszcze kiedyś będą z was wojownicy. Mam nadzieję, że nie przyniesiecie nam wstydu. Swoją drogą i tak najważniejszą umiejętnością jaką powinien posiadać wojownik, i zarazem jedną z nielicznych jakich nie mogę was nauczyć, jest odwaga. Ci którzy uciekają z pola bitwy są jak śmiecie. Pamiętajcie o tym. Jednak wróćmy do zajęć. Następnym krokiem, jaki przewiduje plan nauczania, jest obsługa sztyletów. Rozróżniamy dwa typy tegoż oręża. Pierwsze, to długie sztylety służące do walki wręcz. To zabójcza broń, o ile umie się nią posługiwać. Drugi typ jest nieco mniejszy i służy przede wszystkim do rzutów. Na początek zabierzemy się za naukę rzutów.
Raziel zbliżył się do innego kufra, który leżał na drugim końcu sali i wyciągnął z niego nieco mniejszą skrzyneczkę. Znajdowały się w niej małe sztylety
- Podstawą jest znalezienie punktu równowagi. Technik rzutów jest całą masa. To który wybierzecie zależy od was.
Nauczyciel pokazywał uczniom po kolei techniki rzutu. Na początek powoli, nie rzucając na prawdę. Owych sposobów do opanowania uczniowie mieli trzy.
- Teraz wasza kolej. Przyłóżcie się do tego ćwiczenia.

Arevis wysłuchał uważnie słów mentora i obserwował dokładnie wszystkie techniki rzutu. Następnie wziął do ręki sztylet i dokładnie go oglądał i spróbował przypasować dłoń do rękojeści tak by najwygodniej go chwycić. Zastanowił się jaki styl będzie dla niego odpowiedni i w jakiej sytuacji. Machnął w powietrzu sztyletem na próbę. Gdy wreszcie znalazł odpowiednie ustawienie dłoni i technikę rzutu najlepszą dla niego zaczął słuchać dalej mentora.