- Idąc za ciosem zajmiemy się walką przy pomocy dłuższych sztyletów.
Każdy uczeń otrzymał sztylet, po czym mentor pokazał im jak zwykle kilka podstawowych kombinacji ciosów, po czym kazał im niszczyć manekiny. Dokładnie obserwował ich postępy i w razie potrzeby udzielał rad i poprawiał błędy.

Arevis wziął długi sztylet od mentora. Spróbował powtórzć kilka razy kombinacje jakie Raziel mu pokazał i podszedł do manekina. Najpierw dźgnął kilka razy w brzuch, następnie złapał manekina i wbił mu sztylet w bok. Szybko rozorał ranę przez cały brzuch i znowu po skosie przez klatkę piersiową. Na koniec poderznął gardło manekinowi i podszedł znowu do mentora po dalsze instrukcje.

Zaczął trenować pozycje ofensywne jak i defensywne, które pokazał im Raziel. Dobrze mu szło jak w przypadku innych czynności. Pomyślał wówczas czemu taka biedna jest ta szkoła, że są cięcia w budżecie i co by było gdyby sam był w klasie. Gdy już był gotowy ustawił się w pozycji obronnej czekając na atak "kumpla z klasy".

Jako, że walczył już nie raz odskoczył w bok by uniknąć ataku. Poślizgnął się lekko i szybkim ruchem podbiegł pod przeciwnika kopiąc go z obrotem w nogi by ten się przewrócił. Po tym ataku zaatakował Arevisa w bok brzucha (nie wiem jak to się odmienia) by ten nie mógł wykonać żadnego ruchu. Na koniec zwieńczeniem jego ataku był cios w nogę by nie mógł się podnieść z bólu.

[Nie miałem pomysłu jakoś trzeba było napisać i wymyśliłem mało skuteczne combo, które może nie podziałać]

Padł i się nie ruszał by skończyć jak najszybciej trening. Nie chcąc mu się już walczyć udawał, że nie może się podnieść jednocześnie trzymał się za krocze. Chciał jak najszybciej zakończyć ten trening z powodu tej żądzy wypływającej od Raziela i chciał jak najszybciej zacząć walczyć na poważnie.
-Musiałeś mnie tam kopać? - Zapytał Arevisa trzymając się z bólu.

- No, całkiem nieźle. Walka między sobą pozwala na wyłapanie swoich błędów, a także błędów partnera. W ten sposób łatwiej jest je niwelować. Teraz nauczycie się jak walczyć z tarczą. Jest to dość przydatna umiejętność, gdyż walcząc w ten sposób można jednocześnie atakować i bronić się. Nauka nie jest jednak łatwa.
Mentor podał uczniom jednoręczne miecze, których używali w jednym z poprzednich ćwiczeń i zdjął ze ściany dwie okrągłe tarcze. Znów pokazał im kilka sekwencji i tym razem wezwał specjalistów. Przez drzwi weszło dwóch rosłych elfów, którzy mieli być przeciwnikami.
- Walcząc ze sobą moglibyście zrobić sobie krzywdę, dlatego lepiej nie ryzykować. Zaczynajcie.

Arevis wziął tarczę i miecz od Raziela. Szybko przećwiczył sekwencje i podszedł do jednego z elfów. Cały czas biegał pochylony i próbował ciąć przeciwnika, najczęściej po nogach osłaniając tarczą głowę.W końcu pozorując cięcie mieczem od góry z lewej strony po skosie uderzył w przeciwnika tarczą. Ciął 2 razy poziomo na wysokości brzucha i szybko skoczył w prawo i wybił się z prawej nogi i z całym impetem runął na przeciwnika uderzając tarczą wspomaganą ciężarem swojego ciała.

"Akrobatyka, nareszcie. I kończymy te Koszary, a potem może jeszcze zdążę do Areny Bogów przed rozpoczęciem" pomyślał Arevis i ruszył szybko dookoła sali. Zdyszany zrobił pompki, a potem po krótkiej przerwie wziął się za robienie przysiadów. Gdy skończył bolały go trochę nogi, ale chciał skończyć trening jak najszybciej więc się nie poddawał. Usiadł w rozkroku na ziemi i trochę odsapnął czekając na następne polecenia mistrza.