Po którkich pogawędkach ze znajomymi, z pośpiechem ruszam do domu tej pani. Gdy po dłuższym czasie już do niego dotarłam, zapukałam do drzwi, by oddać jej koszyk i podziękować w imieniu tamtych panów.

- Jeśli nie było by to dla pani problemem - Uśmiechnęłam się do niej i weszłam z nią do środka, od razu wręczając, pusty już koszyk w jej ręcę.
- Kazano mi podziękować, prosze pani, dziękuję - Skinęłam uprzejmie głową, wchodząc za kobietą do salonu.

- Dziękuję bardzo - Odparłam, chowając swoje ogniki do kieszeni i żegnając się z miłą panią. Pośpiesznie, wiedząc, iż dużo przegadałyśmy ruszyłam do króla, prawie biegnąc.

- Dziękuję - Odparłam, wsuwając kolejne pięćdzisiąt ogników do kieszni, żegnając się ładnie wyszłam z sali i zmęczona ruszyłam do domu.

KONIEC? ;)

W tym wyjątkowo ciekawie zapowiadającym się dniu postanowiłaś udać się na spacer do lasu. W drodze na swoją ulubioną polankę natknęłaś się na starszego elfa chodzącego o lasce. Otóż jest on alchemikiem i poprosił cię o pomoc w znalezieniu jednego z ziół, którego brakuje mu do wykonania swojej mikstury. W nagrodę gwarantuje ci on trochę ogników i butelkę wywaru który przyrządzi. Poproś go o dodatkowe wytyczne.

- Zwykle rośnie na terenach podmokłych, uwielbia wilgoć... - tu przerwał na chwilę by przysiąść na pobliskim pniu. - Jak widzisz czas jest okrutny, nikogo nie oszczędza, więc proszę o to właśnie osobę młodą. No, powracając do tematu, wiesz już rośnie na terenach przypominających bagna, tu, niedaleko, zaraz za pewną przeuroczą polanką.
Oczywiście odrazu domyśliłaś się o jaką polankę chodzi, więc mogłaś odrazu wyruszyć. Starzec podrapał się po swojej długiej brodzie.
- Jeśli mogę cię prosić, uwiń się z tym w miarę szybko, ponieważ do mikstury potrzebuję zioła świeżo zerwanego, wyrwane czy odcięte od swoich korzeni - szybko się psują.

Ostatnio edytowany przez Valiel (2009-12-16 20:46:57)

- Będę tu czekał! - zawołał ledwie widoczny zza drzewa.
Pomachał ci na pożegnanie i tyle go widziałaś.
Podróż na polankę trwała dość długo, jednak przeszłaś odcinek w miarę bezpiecznie - jak ci się zresztą wydawało. Za polanką czekały już moczary, ciemne i niebezpieczne w swoim wystroju.

Błądząc po bagnach zgubiłaś jednego buta, wywróciłaś się i wpadłaś po kolana w mokradła a próbując się podeprzeć na brudnych rękach - uświniłaś sobie strój. Przecierając czoło wymazałaś się także błotem, przez co strasznie się zirytowałaś. Poszukiwania zioła narazie nie przyniosło skutków, nie pozostało ci więc nic innego jak szukać dalej.