... Nauczyciel załamał ręce, na widok rzutów Arenna.
- Czy Ty sobie ze mnie żartujesz ? A może za cel obrałeś sobie robienie z siebie błazna i wyprowadzanie mnie z równowagi. Gataro, Ty zajmij się kolejną częścią treningu, jaką jest walka wręcz. Będziesz okładał manekina tak długo, aż go nie zniszczysz. - Raziel spojrzał w stronę ucznia z nadzieją, że przynajmniej on wykona swoje zadanie.
- Co do Ciebie... - Wzrok mentora został skierowany w stronę Arenna. - Ty wykonasz trzydzieści okrążeń dookoła sali, powtórzysz ćwiczenie z rzutami, przyniesiesz mi ziółka na uspokojenie i zabierzesz się za manekiny. Ty będziesz musiał zniszczyć dwa.

Gataro podszedł do manekinów, lustrował je wzrokiem, chciał krwi lecz one nie mogły mu jej dać. Cóż zrobić ? Przynajmniej wyżyje się na nich zniszczy je! Tak zniszczy te przeklęte manekiny! Które przypominały w budowie ciało leśnych elfów ... ! No cóż najpierw potężne uderzenie w głowę, potem kopniak z pół obrotu w tułów(gdzieś na wysokości żeber) potem następne uderzenie w żebra prawą ręką kolejne, i ostatni kopniak z pół obrotu w miejsce poprzednik trafień co spowodowało złamanie się klona. Chłopak odwrócił głowę w stronę mistrza i zapytał ...
-I jak sensei ?

Odwzajemnił się jakże głupawym wyszczerzeniem zębów do przyjaciela Raziela. Po chwili powrócił do rzeczywistości. Był już lekko poddenerwowany swoim mistrzem. *To nie moja wina, że mam kłopoty z pamięcią!*- Myślał. Podszedł do skrzynki ze sztyletami. Zgarnął niezdarnie garść sztyletów, aż jeden z nich wypadł mu z dłoni. Podniósł głowę i kątem oka zauważył, że Raziel kręcił głową z dezaprobatą. Ten widok podniósł go na duchu. Podszedł na stanowisko strzelnicze i skupił się. Już wiedział, że mu się nie uda. Rzucił. Wynik go przeraził. *Jedynka! Znowu ta cholerna jedynak! Muszę się bardziej skupić!*- napominał się. Znów wycelował- tym razem wyszło mu lepiej- siódemka. Kolejny znów wbił się korzystniej- osemka. Następne dwa jednak gorzej- pierwszy w trójkę, drugi w piątkę. *Przynajmniej trafiam w tarczę*- zaśmiał się z siebie. W ręce nic mu jednak już nie zostało. Wyciągnął z tarczy bronie i znów zaczął rzucać. Po pierwszym trafieniu zamarł. *W końcu mi się udało! Dziesiątka!*- miał ochotę krzyknąć. Kolejne wpadł na pierwszy sztylet i odbił się od niego z metalicznym brzmieniem, a ostatnie znów w środkowe pole, zaraz tuż pierwszego sztyletu. Pomyślał więc, że Raziel go puści dalej. Zebrał sztylety. Z jednym z nich miał problem z wyciągnięciem, bo wbił się bardzo mocno i spadł z tarczą na ziemię. Poczuł przeszywający ból .Nie patrzył na mistrza nawet nie odzywał się, bo się zaczął bać, że ten go ugotuje. Skupił wzrok na dłoni. Cała była we krwi, a po wewnętrznej stronie wbitą ostrą broń. Otóż jeden ze sztyletów prawie przebił mu dłoń na wylot. Wyszeptał wiązkę zaklęć i wygrzebał się spod tarczy. Podszedł do mistrza.
- Ja chyba muszę pozbyć się tego ostrza i opatrzyć tę dłoń.- jęknął

Raziel nawet nie patrzył na nieudolne uczynki Arenna, który najwidoczniej chciał zrobić sobie krzywdę i wyrządzić stały psychiczny uraz w głowie nauczyciela. Zamknął więc oczy i zaczął głęboko oddychać, powstrzymując się tym samym, przed dokonaniem mord w godzinach pracy. Usiadł więc na fotelu i spojrzał w stronę Gataro.
Ten zaczynał ćwiczenie z towarzysze. Na pytanie młodego adepta, ten dał mu mały pokaz w postaci szarży w jego stronę.
- Po prostu nie daj się zabić. - Po tych słowach poklepał go po plecach i przyjął pozycję obronną. - Pokaż co potrafisz.

Gataro tylko się uśmiechnął poczym pobiegł w jego stronę. Wykonał szybkie uderzenie prawdą ręką, które miało osiąść na jego głowie, dokładnie obserwowała zachowanie krępego mężczyzny. Gdy atak nawet jeszcze nie dotarł do niego poprostu zatrzymał rękę i wtym samym czasie wyprowadził atak lewym goleniem w jego prawe żebra, co powinno spowodować niemiłosierny ból. Poczym chłopak wyprowadził otwartymi dłońmi atak w jego mostek co po trafieniu daje efekt zablokowania wstrzymania chwilowo procesu oddychania.

*No nareszcie go dogoniłem!* Arenn był z tego wielce zadowolony. Udało mu się! *Powoli wychodzę na prostą. To dzięki Razielowi! On jest chyba jakimś geniuszem!* Podszedł do skrzynki i wyciągnął miecz z tarczą. Stanął naprzeciwko przyjaciela mentora, obok Gataro. Tarcza nie leżała mu w ręce. W pewnym momencie chciał ją wyrzucić, ale powstrzymał się. *Jeszcze trochę i rana się otworzy. Byleby przetrwać!* Arenn zaczął powoli wymachiwać mieczem i zapoznał się z nim. Dopiero teraz mógł przystąpić do walki.
-Gataro. Mamy z nim walczyć razem!- powiedział- Więc przygotuj się, bo nie mam zamiaru czekać.

Udało wam się go zaskoczyć. Otrzymaliście pochwałę, jako że współpracowaliście. Współpraca jest bowiem bardzo ważną umiejętnością, która jest niezbędna każdemu wojownikowi.
- No dobrze. Wystarczy. Teraz zaczniemy naukę akrobatyki. Aby jednak do niej przystąpić, musicie się odpowiednio rozgrzać. Aby to zrobić, będziecie biegać dookoła sali. Myślę, że dwadzieścia okrążeń, będzie w sam raz. Potem zrobicie po kilkanaście pompek, przysiadów i brzuszków. Gdy to zrobicie, otrzymacie dalsze instrukcje.
Raziel usiadł na fotelu i obserwował, jak jego uczniowie biegają i wykonują ćwiczenia.

Chłopak popatrzył na mistrza, poczym podszedł do skrzyni i schował miecz i sztylet. Zaczął biegać wokół sali, jedno, drugie, trzecie, czwarte, piąte, szóste ... wkońcu dwudzieste. Chłopak wziął głęboki oddech i przyjął pozycję do robienia pompek, cóż w domu ciężko trenował pod okiem rodziców więc nie było to dla niego nic nowego takie obciążenie organizmu. Chłopak zaczął robić pompki dwie serie po 150 powtorzeń, następnie 2 serie po 100 przysiadów i 4 serie po 80 brzuszków. Chłopak stanął kolo Arenn i czekał na objaśnienia sensei-a.