Była miła i to nawet bardzo. Gdy tylko cię ujrzała rzuciła ci się w ramiona i delikatnie wsunęła do kieszeni należną zapłatę. Okazało się, że to właśnie była ta dziewczyna, której imienia nie mogłeś sobie przypomnieć, a która wciąż chodziła ci po głowie. Całkiem miłe zakończenie tego jeszcze nieskończonego dnia, prawda?

MC!
160 leśnych ogników, 2 punkty statusu

Pamiętaj o dodatkowej godzinie w lecznicy (rozcięcia)

Aerandir był niemało zaskoczony. Porwał dziecko? On!? Poza tym, po co one by mu było?
Elf postanowił się pilnować i wykonać unik przed następnym ciosem torebką, gdyby takowy nastąpił.
- Hej hej HEJ! - wrzasnął. - Po pierwsze, nie porwałem żadnego dziecka! Po drugie, kim w ogóle jesteś!? I po trzecie, przestań mnie okładać tą torebką!

Stwierdził, że nie ma co powstrzymywać tej histeryczki. W końcu każda matka boi się o swoje dziecko, nawet jeżeli przesadza. Odczekał nieco, aż zabraknie jej powietrza i przestanie się wydzierać.
- Nie drzyj się... raaany. Wejdź do środka i sama się przekonaj... - zrobił jej miejsce obok siebie i zaprosił gestem do środka.
Postanowił najpierw upewnić ją, że w środku jej dziecka nie ma, a nawet jeżeli jest, (bo dziecko to cwana bestia, mogło się wślizgnąć) to że nie jest przetrzymywane wbrew woli.
Sprawą pukania zajmie się za chwilę.

Jasny gwint... - padło w jego myślach.
Podszedł do kobiety i uniósł ją chwytając za ramiona. Silny był, więc to na pewno nie był problem. Posadził ją na krześle i podał chusteczkę. Poczekał, aż przeczyści nos i chwilowo/częściowo/jakkolwiek się uspokoi.
- Widzisz, tu go nie ma. Ale zapewne nie odszedł daleko. Pomogę Ci go szukać, co ty na to? Tylko musiałabyś mi powiedzieć, jak ma na imię, jak wygląda i w ogóle. - mówił uspokajając kobietę.
Starał się doprowadzić ją do jako takiego stanu, w którym odzyska trzeźwość myślenia. Z taką rozklejoną nie poradziłby sobie nawet bogowie.

- Eeeeeee.... - rozpoczął swoją głęboką myśl, ale kobieta już wyszła. Aerandir podrapał się po głowie. Postanowił wyjść z domu. Rozglądnął się dookoła i poszukał wzrokiem owej kobiety, lub tego dzieciaka. Jeżeli zobaczy którekolwiek z nich, ruszy za nim. Oczywiście dzieciak ma większy priorytet poszukiwań.
Daleko zajść nie mógł, bo jeszcze niedawno pukał do drzwi Aerandira. Oczywiście, jeżeli to był on.

Teraz elf miał dwie opcje. Poszukać, co zginęło, ale wtedy kobieta mu zwieje. Lub iść za nią, co byłoby lepszym sposobem, bo i tak wtedy dowie się, co zniknęło.
Wtedy pewna myśl uderzyła go jak piorun. A jeżeli ta cała farsa z dzieckiem to była tylko wymówka, by wejść do jego domu?
- Cholera, złodziej!? - wykrzyknął.
Sprawdził, czy absolutnie nikogo nie ma w domu. Przed wyjściem postanowił zabrać ze sobą sztylet. Następnie wyszedł, zamknął drzwi na klucz i sprawdził podłoże. A nuż będą jakieś ślady, które pozwolą mu zlokalizowanie tej kobiety. Cokolwiek odnajdzie, ruszy w stronę, która wyda mu się najbardziej prawdopodobna na jej odnalezienie. Po drodze będzie się bacznie rozglądał. Możliwe że zaszyła się gdzieś w krzakach.

Podbiegł do nich. Litościwie pominął fakt, że dzisiejszy dzień jest co najmniej nienormalny.
- Ej, widzieliście może pewną kobietę... - tu Aerandir wstawił jej opis - ...pod pretekstem zaginionego dziecka weszła mi do domu i coś ukradła. Muszę ją dopaść. Widzieliście ją?

Dzisiejszy dzień chyba niczym nie mógłby zaskoczyć Aerandira, więc tylko skinął głową.
Czy dookoła są jakiekolwiek ślady mogące świadczyć, że ktoś tamtędy przechodził?
- Zwiewała z mojego domu i jej nie widzieliście!? - zapytał zaskoczony.
Widać rosłość nie idzie w parze ze spostrzegawczością...