- Cwaniacy, wzięli co lepsze ścieżki... - mruknął pod nosem.
Co mu pozostało? Sztylet miał w pogotowiu, poza tym chłop był z niego rosły. Lepiej dla kogokolwiek, kogo spotka, żeby go nie zaczepiał.
Ruszył ostrożnie pozostawioną mu drogą. Rozglądał się bacznie na wszystkie strony.

Elf zaklął. Potem jeszcze raz, a na końcu po raz ostatni. Potem jeszcze rzucił wiązankę, kiedy wchodził do odmętów kanałów.
A miał inne wyjście?
Jak się potem okaże, że zwinęła mu tylko chusteczkę, to się srogo wkurzy.
Nie było żartów. Teraz był całkowicie pewien, że ta osoba jest psychicznie chora. Może być tak, że będzie musiał użyć siły, czego wolałby uniknąć. Nieważne... czas pokaże.
Elf miał cichą nadzieję, że nie spotka na dole olbrzymich szczurów. Sztylet niewiele by się zdał.

Jasny gwint... Czy wyście wszyscy się sprzysięgli przeciwko mnie, czy tylko imć czcigodny Los? - rzucił w myślach wznosząc oczy ku niebu. No, niebu. Sufitowi raczej. Nie było widać błękitu i jego córek chmur przez kilkadziesiąt centymetrów gleby.
Aerandir westchnął i powoli, cicho i ostrożnie zaczął iść w stronę tego psychopatycznego śmiechu. Sztylet miał za pasem, aby go użyć, ale wolał nie zabijać. Wtedy to dopiero będzie miał przerąbane. Poza tym, kto oparłby się jego pięściom?

Jeszcze przed chwilą zastanawiał się, czy nie włożyć sztyletu w zęby. Ale trzymał go na pasie, a był po pas w niezłym gównie, zarówno dosłownie jak i w przenośni. Pomysł upadł.
Hmmmm... Bardzo jasne. Może to z coś z jego domu? Jeżeli ten żeński psychol sobie korzysta z jego własności, to marny jej los. Elf i tak był już dość wkurzony. No a teraz jeszcze to coś, w czym się babrał.
Z grymasem, dzięki któremu mógłby z powodzeniem uchodzić za zawodowego morderce ruszył w stronę śmiechu.
Pomyślał, że takie światło mogłaby dać magia, więc pilnował się, aby w każdej chwili zrobić unik. Chociażby w tę... substancję.

I dlatego się śmiała? Wariatka... a może lubi ogień?
Strasznie go kusiło, żeby rzucić w nią kamieniem. Tylko że tutaj nie znajdzie kamienia, prędzej grudkę niewiadomoczegoś, która będzie zapewne brązowa, miękka i śmierdziała.
Mógł zaryzykować rzut sztyletem, żeby uderzyła ją rękojeść, ale za duże ryzyko.
Zdecydował, żeby się podkraść i zdzielić ją w łeb, co by się osunęła bez przytomności. To nie będzie trudne.

Jeśli się na niego rzuciła, to musiała się odsłonić. Poza tym, rany, w końcu była chora psychicznie.
Po prostu zdzieli ją raz a dobrze w twarz, a drugą ręką chwyci jej pochodnię, co by się nikt nie spalił.
Kiedyś żonglował jajkami, musi się udać.

Pierwszy sukces tego cholernego dnia...
Nie zamierzał dawać jej szansy, jeżeli jeszcze nie jest nieprzytomna, to elf właśnie to poprawi. Mocny cios w odpowiednie miejsce załatwi sprawę.
Potem przerzuci sobie ją przez ramię i trzymając pochodnię w drugiej dłoni najzwyczajniej ją stąd wyniesie. Gdyby doszedł do drabinki to zgasi pochodnię. Woli mieć obie ręce wole podczas wspinaczki.