Podniosłam głowę i spojrzałam na chłopaka z pogardą.
-Skromna? Och, dawno się tak nie uśmiałam. Chyba pomyliłeś drzwi chłoptasiu, skromne panny - pokój obok. Żegnam - powiedziałam i poszłam spać dalej. Przerywanie takiego snu byłoby marnotrawstwem, a tworów wyobraźni lepiej nie wyrzucać na śmietnik.

Po spotkaniu ze strażnikami nic już nie mogło mnie zdziwić, aczkolwiek nie mentor leżący na biurku w bliżej nieokreślonej pozie, zupełnie nie zwracający uwagi na osoby przebywające w pokoju. Mój wzrok przeciągnął się po całej klasie ujrzałem wiele ksiąg leżących gdzie popadnie bez ładu ni składu, oraz osobę krzątającą się wokół nich i wybierającą pojedyńcze egzemplarze. Osoba ta odrzucała większość z nich na stos obok, dość gorączkowo przebierając rękoma w pierwszym i wyraźnie szukając interesującego go tematu. - No nic.. - Pomyślałem po czym zbliżyłem się do biurka, na którym tak nie fortunnie leżał mój mentor.
- Witam Pani. Nazywam się Shuguar, przybywam na nauki - Brak jakiejkolwiek reakcji prócz pomruku zadowolenia ze snu mnie nie zdziwił choć spodziewałem się zupełnie czego innego , w końcu mam się uczyć fechtunku, a tu jak na razie nic się nie dzieje.
   A więc to jest moja klasa, nie było aż tak źle, jak na razie. Choć chęć nauki we mnie rośnie nie ma z kim tego omawiać, przygotowywać się. Widocznie muszę się sam za siebie wziąść jak mój nowo poznany kolega, którego będę raczej omijać, choć może się okazać dość dobrym przyjacielem. Jego zapalczywość nie zna granic, grzebie w tym stosie ksiąg jakby szukał skarbu. Trzeba się wziąść jednak do roboty. Siadam obok niego i zaczynam również przekładać księgi, odkładając interesujące mnie tytuły na bok.
   Po pewnym czasie napotykam spojrzenie mojego kolegi, dość nie przychylne z powodu zwinięcia mu spod nosa jakiegoś tomu. Uśmiechnąłem się jedynie ironicznie i nic nie speszony przystampiam do przekładania tego bajzlu w poszukiwaniu ksiąg o fechtunku.

Ostatnio edytowany przez Shuguar (2009-12-27 19:01:55)

- No nauczycielka nie grzeszy chęcią edukowania kogokolwiek i w jakikolwiek sposób, co nie wróży nam jak na razie nic dobrego, lecz mam nadzieję że się poprawi - Powiedziałem z lekkim uśmieszkiem na twarzy spoglądając w stronę naszego mentora. - Chyba że nas obserwuje i kreuje sobie o nas swoje zdanie. tak czy owak na razie musimy sobie sami poradzić. Pokaż no tą książkę: "Miecz a umysł", hmm... masz rację ta pozycja może mnie zainteresować.
   Stos ksiąg jaki jeszcze nam został przeraził mnie, spojrzawszy na stos odłożonych doszedłem do wniosku że szybko ta selekcja książek nie nastąpi, chociaż z pomocą nowo poznałego kolegi może pójść o wiele szybciej, przecież "Co dwie głowy to nie jedna".
- Miecza nie mam, bo niby skąd? Dopiero tu dotarłem. Dostrzegłeś tych dwóch jegomościów co to niby są strażnikami? - I od razu dodałem nie czekając na odpowiedz. - Jacyś tacy mało rozmowni, pewnie nie rozgarnięci troszkę - Dodałem z kpiącym uśmieszkiem. - Co do imienia, nazywam się Shuguar a ty?
   Po pierwszym wrażeniu mogłem spokojnie wywnioskować że nie jest tak źle być może osoba która siedzi naprzeciwko mnie zostanie moim nowym przyjacielem.

Ostatnio edytowany przez Shuguar (2009-12-27 19:01:39)

Stos ksiąg do przeczytania nadal rósł niemiłosiernie co budziło mój niepokój, w końcu ile można się uczyć teori, czas przejść do praktyki, która pomoże nam zrozumieć arkana fechtunku.
- Jak wyjdziemy to czasami stwierdzi że nie chcemy się uczyć, lepiej zostańmy - Powiedziałem z mało przkonywującą miną.
- No miecze i by się przydały, lecz musi nam ktoś powiedzieć czy trzymamy je chociaż dobrze w ręce - Stwierdziłem. - Pokazała bym na parę sztychów wogólę czegokolwiek co choć troszkę bym na pomogło - Szepnełem do Maxie. - Obudzimy ją? Może jednak będzie chciała nas z łaski swojej nauczyć? Bo już szczerze to od samego tego sortowania książek nic mi się nie chce. W końcu przyszliśmy się tu uczyć posługiwania mieczem co ty na to? - Powiedziałem już z mniejszym entuzjazmem niż pierwsze parę wyrazów.

Ostatnio edytowany przez Shuguar (2009-12-27 19:00:55)

Po pierwsze i najważniejsze: kto wam niby napisał, że te książki to o broni są, co?

Po drugie, zaraz dostaniecie PW
_____

Ech, było wybitnie. Dzielenie ciekawego snu z dokładnym rejestrowaniem wydarzeń rzeczywistych miałam opanowane do perfekcji. Bycie zwiadowcą robiło swoje. Leżałam na biurku i udawałam niemal nieżywą, a moje ucho sprawnie nagrywało każdy fragment ich rozmowy. Sortowali książki i zastanawiali się skąd wziąć miecze. Szkoda tylko, że nie wiedzieli, że tomiszcza, które przeglądali to tylko wielkie atrapy, wypełnione starannie napisanymi przeze mnie bzdurami.
"Miecz trzymać małym palcem prawej stopy. Przydają się dziury w skarpetkach..." - nikt normalny by w to nie uwierzył, ale ja miałam do czynienia z nierozgarniętymi uczniakami. Nowymi.
W sumie to nie wiem, jakim cudem te księgi się tu zaplątały. Wszystkie pozostałe, byłam tego pewna, jak tego, że świat jest skomplikowany, były zwykłymi książkami fantasy. Pochłaniałam takie w milionach.
Z trudem powstrzymałam śmiech, gdy usłyszałam o planie obudzenia mnie przy użyciu książki. Zastanawiali się nad tym zdecydowanie zbyt długo i szło im to zdecydowanie zbyt mozolnie. Na ich miejscu zwyczajnie bym się tą książką walnęła w głowę. Proste.
Główkowali, a ja wykorzystałam ten moment nieuwagi i w mgnieniu oka znalazłam się za nimi. Biorąc do głowy dwie przypadkowe książki, zdzieliłam ich po głowach. Biedne tomiszcza.
-Tak bardzo chcecie sobie zrobić krzywdę mieczem? - zapytałam, spoglądając na nich z ukosa - Szkoda tylko, że te książki ani trochę nie dotyczą waszego treningu... Ale żeby wasze czytanie nie poszło na marne.... KARTKÓWECZKA! - Rozdałam im kartki i kazałam napisać wszystko, co wiedzą o świecie, w którym żyją, o przyszłości, która ich czeka...

Usiadłem bezmyślnie nawet nie udając, ze pisze. Siedziałem i myślałem "Jak ona to zrobiła? Jak to bolało! Jak ona..." Jednym słowem mam bzdury w myślach. Nagle ocknąłem się z tej dziwnej chwili po czym zacząłem pisać: Ze szkoły wojennej życia. Co mnie nie zabija, to czyni mnie silniejszym. Chodź wojna trwa już wiele dziesiątek lat to i tak wierzę, że osoby nauczone lub w czasie nauki doprowadzą do jej końca i zwycięstwa. Było wiele wielkich twórców wojny pośród nami Mrocznymi elfami. Lecz ja uważam, że wojna... prawdziwa wojna dopiero się zaczyna.
-Koniec. - Powiedziałem cichutko po czym odłożyłem pióro, i czekałem na kontynuacje tej dziwnej nauki.

Po słowach mentora od razu bez zastanowienia powiedziałem
-Nie chce mi się myśleć robię to samo co mój kolega! - I zacząłem biegnąc z kolegą w okół szepcząc takie słowa:
-Ej, chciałem ci potowarzyszyć w tym bezsensownym biegu. Do licha ale skąd wytrzasnąć czekoladę?.

Ostatnio edytowany przez Maxie (2009-12-27 23:45:41)