Chmury przysłoniły niebo i nim się obejrzałam z błękitu, stukocząc o źdźbła trawy, poczęły spadać małe krople deszczu, które moczyły mi włosy. Z początku uznałam, że to bardzo przyjemne i z fascynacją wpatrywałam się przed siebie, zachwycona deszczową pogodą. Uczucie zadowolenia, bliskie euforii szybko jednak ustało, a na jego miejsce wstąpił niesmak. Było mi zimno i byłam cała przemoczona. Do domu miałam daleko. Westchnęłam, podnosząc się z trawnika i starając się uciec od deszczu, cała mokra zapukałam do drzwi najbliższego domu, leśne elfy, były przecież przyjazne i żywiłam nadzieje, że i na takiego elfa, właśnie teraz trafię.

Rzeczywiście, trafił mi się miły elf, nawet bardzo. Uśmiechnęłam się do niego delikatnie i założyłam kosmyk mokrych włosów za ucho, wchodząc do jego domu, jednak nic nie mówiłam, w takich sytuacjach robiłam się bardzo nieśmiała, co właściwie chyba było całkiem normalne. "Czuj się jak u siebie", zastanawiałam się, czy nie potraktuje tego zbyt dosłownie, jeśli usiąde sobie na jednym z tych fotelów. Tak też zrobiłam, usiadłam i powiodłam wzrokiem za elfem. Kojarzyłam go.
- Jesteśmy w jednej grupie, pamiętasz mnie? Inel. - Mruknęłam i znów lekko się uśmiechnęłam, chociażby z tego powodu, że nie trafiłam na kogoś kompletnie mi nieznajomego.

Jego słodkie gadki, wydawały mi się poniekąd irytujące, ale on sam był bardzo miły i sama byłam mu bardzo wdzięczna, iż wpuścił mnie do swojego domu. Zarzuciłam ręcznik na ramiona i szczelnie się nim otuliłam. Rozejrzałam się po mieszkaniu. Przytulne, stwierdziłam.
- Nie przeszkadzam Ci, Elian? - Zapytałam po chwili, patrząc na Ciebie pytającym wzrokiem.

Zdziwiłam się, że tak miły elf, niezbyt wielu miewa gości, ale nie dałam tego po sobie specjalnie pokazać, tylko przytaknęłam.
- Herbaty? - Powtórzyłam po nim i lekko się uśmiechnęłam, skinąwszy głową - Jeśli nie było by to dla Ciebie problemem, to poproszę - Odparłam, a mój usmiech, zupełnie mimowolnie się powiększył.

- I tak serdecznie Ci dziękuję, to ja, wpadłam bez zapowiedzi - Uśmiechnęłam się do Ciebie pocieszająco i sięgnęłam po swój kubek z herbatą, upijając z niego łyk ciepłego napoju. Gdy zadał pytanie, odnośnie czytania, swój wzrok skierowałam na całkiem pokażną kolekcje ksiązek, stojących w regałach.
- Bardzo lubię.
Odparłam krótko, ale zgodnie z prawdą.

Ostatnio edytowany przez Inel (2009-12-06 14:52:41)

Zdziwiło mnie, że ot tak otwarcie mi o tym mówi, o śmierci ojca, o tym, co mu po nim pozostało, był bardzo otwarty, jednak mnie wydawał się nieco samotny. Być może miałam racje. Skinęłam pośpiesznie głową.
- Mogę ją zobaczyć? - Zapytałam, po chwili namysłu, odstawiając kubek z herbatą na stół.

- Ja z pewnością, nie odczytam nic, ale mógłbyś poszperać w bibliotece i znaleść jakąś książkę, któa pomogłaby Ci to przetłumaczyć - Uśmiechnęłam się przyjaźnie, ostroźnie przewracając kartki książki, język rzeczywiście był jej nieznajomy, lecz wpatrywała się w treść tak, jakby liczyła, że uda jej się coż zrozumieć. Po dłuższym czasie, odłożyła książkę na stół.
- Ja nie mam takich pamiątkowych książek, ani niczego, co było by pamiątkowe, czy miało też jakąś wartość sentymentalą - Odparła pół-głosem i delikatnie wzruszyła ramionami, jeszcze mocniej owijając się ręcznikiem.