Pytanie z początku wydało mi się dosyć dziwne.
- Żyją, mają się dobrze - Rzuciłam spokojnie i uśmiechnęłam się promiennie, przykładając dłonie, do ciepłego kubka pełnego herbaty, by je ogrzać. Ukradkiem zerknęłam na chłopaka.

Zaśmiałam się cicho i wzruszyłam ramionami.
- Wydaje mi się, że nie masz racji, wiele elfickich piękności z pewnością rzuciłoby Ci się na szyję. - Skwitowałam, wciąż cichutko się śmiejąc. Rozbawiło mnie podejście chłopaka, sama nigdy nie stwierdziłabym jak on. Moim zdaniem, był całkiem przystojny, ale wcale nie zamierzałam mu o tym wspominać.

- Czyżbyś podkochiwał się w naszej uroczej mentorce? - Zapytała, przyciskając dłoń do ust, by nie wybuchnąć niepohamowaną falą śmiechu, średnio jej to wychodziło.
- Moim zdaniem, na prawdziwą miłość trzeba czasu, sporo czasu. - Uśmiechnęłam się znów.

- Och, no tak, bywam podejrzliwa i pochopnie stwierdzam wnioski. Tak mi się po prostu wydaje. - Zaśmiałam się, wzruszając ramionami i spojrzałam na Ciebie, posyłając Ci jeden ze swoich najpiękniejszych uśmiechów. Ręcznik odłożyłam na bok.
- Już mi cieplej. Serdecznie Ci dziękuję.
Zawołałam, rzeczywiście, byłam Ci teraz bezgranicznie wdzięczna, jednak na dworze wciąż padało.

- Na noc? - Powtórzyłam cicho po tobie, nie kryjąc swojego zdziwienia i jeszcze raz, spojrzałam w okno, lekko się rumieniąc. Chłopak miał racje, nie wyglądało tak, jakby miało przestać, siłą rzeczy, po dłuższym namyśle zdecydowałam, że skorzystam z owej propozycji.
- Jeśli masz gdzie mnie przenocować i nie było by to dla Ciebie problemem, Elianie, to wolałabym - Odparłam cicho, zasłaniając dłońmi swoje rumieńce na policzkach.

- Będziesz spał w fotelu? - Zapytałam, zupełnie bezpośrednio, z czego chwilę potem się zaśmiałam. Miała wiele pytań, lecz jeśli ma tu spędzić noc, stwierdziła, iż nie warto zadawać ich wszystkich na raz. Skinęłam lekko głową, czekając na odpowiedz chłopaka, z niemym zainteresowaniem.

- Możemy spać wspólnie, a jeśli już, to ja chcę spać na fotelu, jestem tu gościem, dodatkowo nieproszonym, nie możesz, tak bez powodu się dla mnie poświęcać - Rzuciłam, jednym tchem, po czym głośno nabrałam powietrza, w mojej głowie roiło się od różnych, zabawnych pytań, po dłuższej chwili namysłu, zdecydowałam się na jedno.
- Co ty widzisz w naszej mentorce?
Uśmiechnęłam się.

- Maiev jest w porządku, Lubię ją. Cóż. Ja wobec Ciebie, czuję się właściwie jeszcze dzieckiem - Wzruszyłam ramionami i również się zaśmiałam, przyciągnęłam nogi pod brodę i objęłam je ramionami, to była dziwna, lecz moja ulubiona i najczęstrza pozycja.