I wreszcie... zobaczyłaś je! Trzy małe zioła złączone w całość, które rosły w wolnym od błota miejscu, oświetlonym przez nikłe promienie słońca przenikające przez korony drzew. Wydawały się lekko połyskiwać na tle tego niezbyt przyjemnego otoczenia. Dzieliło cię od niego zaledwie kilka kroków, które mogłabyś pokonać dwoma dużymi susami, jednak nie to było problemem. Roślina otoczona była kaskadą lekko wymarłych już krzewów róży, które o dziwo - wcześniej zgubiły kolce zostawiając je powbijane w błoto. Nie wiesz w jakim miejscu możesz nadziać się na złośliwe części tej dzikiej rośliny. Co robisz?

Wszystko poszło ładnie, zgrabnie odsunęłaś kolce - nie zauważając kilku.
Zdawało ci się że już sięgniesz po roślinę, kiedy jej liście jak i cały kwiat odsuneły się o centrymetr, uniemożliwając ci uchwycenie łodyżki. Jeden z kolców którego nie zauważyłaś wbił się wraz z gwałtownym ruchem w Twoją piętę.

Już mogłaś ją sięgnąć! Jednak roślina jakimś cudem przekorzeniła się 5 centrymetrów od kierunku z którego przybyła twoja ręka. Zachwiałaś się i tylną "częścią ciała" spadłaś na wysuszone krzewy róż. Gałęzie tej rośliny niemiłosiernie wbiły ci się w plecy.

Before: Złapałaś roślinkę z całej siły, a ta próbując się wyrwać z twoich uścisków szamotała ci się w dłoni. Nie dałaś się, pociągnęłaś ją z taką siłą że poleciałaś do tyłu i wraz z ziołem całkowicie wbiłaś się w błoto i inne tego pokroju świństwa.
After: Z "tą pieprzoną ruchomą" roślinką w ręku przedzierałaś się przez gąszcze lasu.
- Tutaj! - Zawołał podekscytowany starzec ze swojego domku w głębi lasu.

Starzec spojrzał na ciebie swoim zamglonym wzrokiem i podał ci butelkę wywaru. Uśmiechnął się tylko serdecznie spod swoich okrągłych okularów.
- O, znalazłaś ją. Tak właściwie wracając do swojej chatki natknąłem się na takie samo zioło o które cię poprosiłem. Do twojego powrotu zdążyłem już sporządzić z niego miksturę. - Poklepał cię po ramieniu. - Oczywiście Twoja nagroda dalej obowiązuje, chwileczkę. Mimo wszystko bardzo dziękuję
Podrapał się po swojej siwej bródce grzebiąc jedną ręką w kieszeni poszarpanej szaty.

- To Cunnemulus Therneti, (nie pytaj co to jest x_X) specjalny napój dzięki któremu każde powierzchowne rany, siniaki czy zatarcia znikają w mgnieniu oka. Można go użyć dwa razy, bo tyle mierzą sobie 2 łyki. - Odparł wyraźnie zadowolony ze swojego wszechstronnego uzdolnienia alchemicznego. - Jeszcze raz bardzo ci dziękuję i dowidzenia.
Wręczył ci jeszcze 100 ogników i pomachał miło na pożegnanie wracając do lektury, którą przerwał gdy wróciłaś by oddać mu roślinkę.

Misja zakończona powodzeniem, 2 pkt statusu. ;)

Ostatnio edytowany przez Valiel (2009-12-16 22:02:59)