-Aha.- Rzekł beznamiętnie.- To w takim razie chodźmy już. A jeśli chcesz się nauczyć walczyć, to zapisz się do koszar w naszej frakcji.
Arenn uśmiechnął się do niego i odwrócił się we wskazaną drogę. Ruszył w stronę domu chłopaka. I tak szli, i szli, i szli. Mroczny elf powoli wychodził z siebie. Po prostu nie lubił takiego łażenia w te i wewte.

*Co w tym fascynującego? No nie! Już nawet poglądy zmieniłem przez te koszary! A to dziwne!*- Zastanawiał się. Mijali coraz to kolejne zakręty w sieci nieskończonych, mrocznych tuneli. Chciał już dojść do tego domu, a nawet nie wiedział czy dobrze idzie. Jego orientacja w tunelach była zaprawdę słaba, mimo, że spędził tutaj całe swoje życie, oprócz jednego dnia.

W głębi ducha poczuł ulgę : *może on jednak nie jest taki zły.* Arenn kątem oka zauważył jego odruch.
-Nie martw się! Jakby co, to cię obronię.- Zaśmiał się cicho.- No chyba, że zostaniesz daleko w tyle.
Mężczyzna starał się tymi słowami pośpieszyć chłopaka. *W końcu nie mam zamiaru iść pięć lat!*

*Oby ten chłopczyk nie zrobił niczego głupiego.* Arenn dał mu znak, aby się posunął kawałek za niego. Sam wojownik nie był zadowolony z walk. Po prostu nie miał do tego predyspozycji. Starał się tylko nie umrzeć. Dla niego bardzo dobra technika nie była najważniejsza, a skuteczność znajdowała się na pierwszym miejscu. Zmierzył wszystkich przeciwników wzrokiem i wyszukiwał ewentualnych luk. Myślał jednak, że takie chłystki nie stanowiły jednak dla niego zagrożenia. *No cóż! Zaraz się przekonam.* Wyciągnął za pasa sztylet i postanowił ich najpierw zastraszyć. *A nuż się uda!* Machnął kilka razy sztyletem dla efektu.
- No dzieciaczki! To który chce być pierwszy?!- Wykrzykiwał.- Bo jak dla mnie, to nie ma znaczenia! No, już! Boicie się?! No dalej! Nie mam wiele czasu!

Ostatnio edytowany przez Arenn (2010-01-16 19:16:43)

-No cóż!- Zakpił.- Twój błąd!
Arenn zaśmiał się z niego. Nie chciał mu jednak mu robić krzywdy. Takie coś na pewno nie przysporzyłoby mu poparcia i przychylności od strony frakcji. Z drugiej strony nie mógł pozwolić sobie na uszkodzenie swojego własnego ciała. Przygotował więc sobie na szybko plan walki z tym czymś. *Tak! Tym czymś! To nie zasługuje na miano mrocznego elfa! To by była chyba kpina z naszego wspaniałego ludu!* Arenn zaczął wymachiwać powoli sztyletem w stronę tego "przedmiotu". Tkwił w przekonaniu, że to coś nie zrobi mu krzywdy. Młody wojownik powoli nabywał pewności w walce, co wprowadziło go w euforię. *Oby tylko nie popaść w pychę!*

*Cholera jasna! Zaraz mnie szlag trafi! Że też musiał trafić w kolano!* Myśli Arenna dosłownie eksplodowały, a wszystkie komórki jego kolana krzyczały w oburzeniu. Całe zadowolenie z siebie go opuściło. * No i teraz znów powrót do rzeczywistości. A miało być tak dobrze! Chyba muszę się dalej szkolić pod okiem Raziela. Ale lepiej by było u kogoś innego...* Arenn starał się nie dawać po sobie żadnych skutków bólu. Nie chciał im dać pewności siebie. Nie teraz! Doszedł do przekonania, że będzie walczył do końca i że nie będzie dla siebie litościwy. Z bólem utrzymywał się na lewej nodze, ale nie chciał się poddać. Nie w tym momencie. Znów zaczął walczyć. Jego chęć wygranej sięgnęła zenitu. Wyprowadzał ciosy rękoma i niekiedy nogami. * Wszystko byle wygrać!*

Arenn cicho sapnął. Nie chciał on sprawdzać stanu kolana. Wydawało mu się, że nie wytrzyma tego widoku i zaboli go jeszcze bardziej, niż teraz. Nie był jednak tego pewien. Zaczął iść dalej. Miejsce w które wbiła się strzała, pulsowało niemiłosiernie. *Chyba nie dam rady! Zaraz upadnę!*- Takie myśli dręczyły Arenna. Jednak był on z siebie zadowolony i sam nie wiedział dlaczego tak było. *No cóż! Zawsze mi powtarzali, że jestem inny. Cokolwiek to miało znaczyć. Ehh.* Szli i szli tak przez coraz to kolejne mroczne korytarze. Młody wojownik miał ich serdecznie dość i chciałby zobaczyć jeszcze raz powierzchnię. Las zawsze go fascynował i w głębi duszy przeklinał sam siebie, że nie jest leśnym elfem. Chciał tego nade wszystko, aby zawrzeć pokój.

Ostatnio edytowany przez Arenn (2010-01-16 20:59:25)